Ірвуцца снарады на полі
Над п'янай фашысцкай ардою,
I танкі ў імклівым разгоне
Ад ворага чысцяць шлях.
Узнятая мужнаю воляй,
Палітая нашай крывёю,
Не будзеш ніколі ў палоне,
Любімая наша зямля!
Мы вынесем боль маўкліва,
А банды загінуць прымусім,
Наш сонечны край прамяністы
Не знішчыць раз'юшаным псам!
Для нас наліваюцца нівы
I спеюць сады Беларусі,—
Дрыжыце, падлюгі-фашысты,
Мы вас пахаваем там!
Хоць трэсніце, гады, са злосці,
Вы смерці сваёй прычакалі:
Узняўся магутнаю сілай
Савецкі тытан-чалавек!
Ён скрышыць вам чорныя косці,
Пажарамі косці папаліць,
Гарматамі выб'е магілы,
Зямлёю засыпле навек.