Горды сцяг перамогі. Кроў братоў і сыноў. Франтавыя дарогі Грозных, чорных гадоў. Дым уедлівы, горкі, Сталі плаўленай гром, Смерць пад кожным узгоркам, Смерць пад кожным кустом. Мы ж дарогамі смерці Непахісна ішлі, Гора клала на сэрцы След, як танк на зямлі. Ў ботах кірзавых ногі Не маглі адпачыць. Франтавыя дарогі,
Вайсковы аркестр на Брадвеі расквечаным грае, Трубы грымяць, трубы хлапцоў у салдаты склікаюць. Скачуць рэкламы, скачуць у небе высокім. Дзьмуць музыканты, — здаецца, што трэснуць іх шчокі. Трубы блішчаць, толькі ярчэйшае золата, можа, Быццам га
Хай дрыжаць фашысты перад смерцю, Знішчым іх, наперад ідучы. Клічуць нас загубленыя дзеці, Клічуць сёстры з плачам уначы. Прыпеў: Наш удар не стрымаць, Нашы пушкі грымяць. Не даруем фашыстам ніколі, Мы ідзём, Беларусь, Мы прыйдзём, Беларусь, I пазбавім цябе ад няволі. Вытры, маці, горасн
Паганую набрыдзь, натоўпы фашыстаў Агнём размятаюць артылерысты. Зарыюцца каты, залезуць у дзоты, Ды дзе ім схавацца ад нашай пяхоты, — Няпрошаных госцяў, чужынцаў праклятых Пяхота знішчае штыком і гранатай, А коннікі ветрам прамчаць над палямі — Дагоняць, на часткі пакрояць клінкамі. Бандытаў, да працы чужое ахвочых, Знішчаюць танкісты, бязліт
На край наш любімы фашысцкія орды З разбоем і смерцю прыйшлі. I выйшлі змагацца за чэсць і свабоду Сыны беларускай зямлі. Прыпеў: Ой, чаго так рана-рана Зелен бор шуміць. То сышліся партызаны, То выходзяць партызаны. Ворага крышыць. Бандыты прынеслі пажараў зарніцы, А людзям нязлічана ран. Не п