Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Як нас знаходзяць

-

савецкі час

Жалезная заслона

Яшчэ не ацэнена

На жаль, іх хапае сягоння,
Такіх, што ў крыўлянні двухлікім
Крычаць аб жалезнай заслоне,
Збіваюць людзей з панталыку.

Хачу я тым людзям параіць:
Не верце, вам хлусяць багата,
На розум абруч узганяюць,
На вочы навешваюць краты.

Жывём мы адкрыта і проста
I ўзводзім будовы якія!
Падумайце толькі, навошта,
Навошта заслоны нам тыя?

Растуць пад кватэры палацы,

Серп

Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Адпачынак прыйшоў.
Цешуся шчаслівы
I ў свой кут, да бацькоў,
Прыязджаю ў жніва.

Уваходжу я ў дом.
Здзіўлена гляджу я —
На сцяне, пад акном,
Серп стары сумуе.

Што ж ты, серп, спіш, як пан,
Годзе спаць, даволі!..
Адгукнуўся камбайн
Мне аднекуль з поля.

У яго між жытоў
Лепш, відаць, з упраўкай;
Значыць, серп адышоў,
Як стары, ў адстаўку.

Слухай, серп, галавы

Нявыказанае выступленне на Генеральнай Асамблеі

Яшчэ не ацэнена

Мне хочацца гэтае слова
Для вас не з трыбуны сказаць,
Мне хочацца сэрцаў размовы
Як можна хутчэй паяднаць.

Каб кожны, жадаючы міру,
Што мог, дзеля міру стварыў.
Тут нашаю моваю шчырай
Савецкі Саюз гаварыў:

— Даб’ёмся сяброўскае згоды,
Пакончым са зброяй навек!
I з гэтаю думкай заўсёды
Савецкі жыве чалавек.

Прэч бамбавозаў прапелеры,
Танкам — дарогі нідзе,

Маякоўскі каля Бруклінскага моста

Сярэдняя: 1 (1 голас)

Ён праразаецца здалёк
Агнёў рэкламным крыкам.
Вялікі, кажуць нам, Нью-Йорк,
I сапраўды — вялікі.

У небаскробаў гонкі рост,
Ну што ж, размах заморскі.
А вось і Бруклінскі той мост, —
Стаіць наш Маякоўскі.

Хачу яго я запытаць,
З дарогі ён з якое.
I небаскробаў не відаць
Мне за яго спіною.

Што небаскроб яго даўжэй,
Праверыць можна мерай,
Ды Маякоўскі іх вышэй,

Чорны круг

Яшчэ не ацэнена

Сілы чорныя на свеце,
Ненавіснікі жывога,
Сотні катаў і кацюг
Ладзяць базы для знішчэння,
Вакол нас узвесці хочуць
Чорны круг.

Ёсць прыслушнікаў нямала,
Што за долар прадаюцца
I гатовы да паслуг.
Што ім кроў дзяцей і матак,
У вачах адно свіціцца
Чорны круг.

Але ў нас сяброў мільёны,
Што за мір ўзнімаюць сёння
Неадольны грозны рух.
I не ўдасца ліхадзеям

Моладзь свету

Яшчэ не ацэнена

Гульні, скокі, воч іскрыстасць,
словы шчасця і кахання...
Сёння радасным юнацтвам
у палон Масква забрана,
I здаецца, маладзее ўсё на свеце,
ўся планета,
Калі песні запявае
Моладзь свету,
Молад

Маладым

Яшчэ не ацэнена

Не ахопіш вачамі —
Нівы, пожні, ралля...
Скрозь яна
Перад намі —
Наша маці-зямля.

Дол шырокі калгасны,
Гоні, пушчы, лясы...
Рэчак
Сінія пасмы
I дарог паясы.

Гэта ўсё дарагое
Я ад малку люблю.
Хто ж не любіць
Душою
Нашу маці-зямлю!

Яна ж корміць і поіць,
Апранае адна.
Выйдзі,
Глянь ты вясною,
Як гамоніць яна!

Трактарамі, плугамі,
Пышным цветам садоў,
Ручаямі,

Трэці тыдзень дождж ідзе...

Яшчэ не ацэнена

Трэці тыдзень дождж ідзе,
Цярусіць...
Я гляджу на неба і злуюся —
Не такога мы чакалі ў маі,
Без канца слязіцца, палівае.
Пазавешаны блакіт і просінь
Коўдрамі такімі, як увосень,
Чорнымі, калматымі, густымі,
Волавам сцюдзёным налітымі.

Трэці тыдзень дождж ідзе,
Цярусіць...
Я гляджу на неба і злуюся —
Сонца мала гэтак, як ніколі,
Дождж, ды з навальніцамі заўзята

Хацеў бы...

Яшчэ не ацэнена

Хацеў бы часіны такой прычакаць,
Каб суддзяў пабачыў я гэтак:
Сядзяць —
Задаволена ў залу глядзяць,
I сэрцы іх шчасцем сагрэты.

Забытыя словы: прысуд і турма,
Не чутна аб кары ні разу,
Не то што забойцаў —
Зладзеяў няма,
Няма ўжо ніякай абразы.

Даўно ужо суддзі не чуюць маны,
Не знаюць зняваг і рабункаў,
Не справы злачынстваў прад імі відны,
А кветкі і горы дарункаў.

Камбайн

Яшчэ не ацэнена

З кім параўнаць тваю сілу і славу?
Гордым цябе караблём называлі,
Што ж, карабель ты стэповы па праву.
Песень нямала табе праспявалі,
Варты ты песень, бо працаю дбайны.
Слава камбайну!

Мы ўзбагацілі з табою Айчыну,
Колькі ты вызваліў працы людское —
Жнеі, касцы парасправілі спіны,
Годзе гібелі з сярпом і касою.
Зерне да зерня збіраеш старанна.
Слава камбайну!

Дарога блізкая...

Яшчэ не ацэнена

З Мінска да Масквы — дарога блізкая,
Гэтую дарогу я люблю —
Пад крыламі
Воблакі пабліскваюць;
Зрэдку дзе аконцы на зямлю.

А праз іх — хаціны, што гарошыны,
Возера не возера — ставок!
Лес
Зялёнай хусткаю пад Оршаю
I Дняпра ў Смаленску паясок!

Час ідзе.
Гляджу на дол, вышукваю, —
Дзе ж Масква?
Хвалююся ўвесь час.

Чутна песня...

Яшчэ не ацэнена

Чутна песня,
Песня чутна,
Аж гайдаюць дрэвы голлем,
Чуцен гоман між барамі,
Беларускімі шляхамі:
— Ой, Дняпро, Дняпро магутны!
Ты яднаеш наша поле
З украінскімі палямі,
Ты яднаеш нашы сэрцы
З украінскімі братамі.
Добра жыць
Пад небам сінім,
Пад сваім, пад ясназорым,
Дзе ўсе людзі маладыя,
Дзе ўсе песні агнявыя —
На Савецкай Украіне:
Дзе бязмежныя прасторы,
Плыні рэчак люстраныя,

Трактарагорад

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Рассунуўшы сосны
Плячамі, што волат,
Пад Мінскам ўздымаецца
Трактарагорад.

Высока кавальскія цэхі
Пасталі
На месцы, дзе немцаў
Ў кацёл заціскалі.
[...]

На новай будове
Працуюць заўзята
Са ўсёй Беларусі
Хлапцы і дзяўчаты.

Хоць многія з іх
Маладыя гадамі,
Але ўжо выдатнымі
Сталі майстрамі.

Слухмяна ім кельма,
I цесля,
I молат...
Тут будзе збудованы
Трактарагорад.

Сейце, сейце зярняты

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Папрыходзілі з войска
Баявыя салдаты.
Хто бацькоў дачакаўся,
Хто сыноў, а хто брата.

Зноўку дружнай сям'ёю
Пачалі будавацца,
Весялейшымі сталі
Нашы сёстры і маці.

Сонца сёння высока
Над палеткамі ўстала,
Ды усіх працавітых
За сяўнёю спаткала.

Леглі ў полі барозны,
Леглі ў полі, што хвалі,
Сейце, сейце зярняты,
Каб дружнейшымі сталі.

Сейце, сыпце зярняты

Згадаў я сягоння Дунай і Мараву...

Сярэдняя: 3 (2 галасоў)

Згадаў я сягоння
Дунай і Мараву,
Як быццам нядаўна
Ад сцен Браціславы.

Славацкія рэкі,
Карпацкія горы,
Здаецца, вас бачыў
Я толькі учора.

Я рады. Хоць раз
Мне пабыць давялося
На Татрах,
Дзе жыў легендарны Яносік.

Я рады, што ўбачыў
I ўнукаў героя —
Пабыў, пахадзіў
Над Аравай-ракою.

Дзе моцнай плацінай
Раку сунімалі,
Дзе аж да нябёс
Узнімаліся хвалі.

На беразе Чорнага мора

Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

I неба, і зоры, і месяц сярпом
I сінія хвалі, што горы...
Сядзім мы з сябрамі за дружным сталом
На беразе Чорнага мора.

Сядзім і гамонім — адзін, то другі,
Нам ёсць расказаць што, вядома.
Ад розных мясцін прывялі нас шляхі,
А мы быццам даўна знаёмы.

Сабрала нас лета да хваляў марскіх,
I тут аб жыцці мы гаворым.
I кожнага радасць — ёсць радасць для ўсіх,
А гора — для кожнага гора.

Параходу «Украіна»

Сярэдняя: 3 (2 галасоў)

А плыве ён па моры,
Неабсяжным і сінім,
Горда хвалі ўздымае
Параход «Украіна».

Хвалі колеру неба,
Фарбаваныя быццам...
А мне бачыцца мора
Залатое пшаніцы.

А мне бачыцца неба
З даляглядам бяскрайнім,
А мне чуецца гоман
I камбайны... камбайны...

А мне бачацца сёлы,
Пабялёныя хаты,
А мне чуюцца песні,
Што спяваюць дзяўчаты.

Параход «Украіна»!
Рады я, што сустрэўся —

Вяселле

Яшчэ не ацэнена

Ну і вяселле было ў нас,
Ну й давялося пагуляць.
Клянуся,
Што і ў гэты час —
Такое трэба пашукаць!

Ну хто б раней падумаць мог,
Каб Насця з нашага сяла,
З сяла пад Брэстам —
Белы Мох,
Аж у Малдавію зайшла.

Не чулі гэтага калісь
Ані мой бацька,
Ані дзед,
А тут разважыш, паглядзіш,
Як быццам так яно і след.

Аж з-пад Днястра,
З малдаўскіх хат,
Служыў у нас адзін салдат.

Падарожжа

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Жыццё тое даўна, няйначай,
Валамі наперад брыло.
Найболей, што дзед мой пабачыў, —
Сваё валасное сяло.

Ён мора не бачыў ні разу,
Ён выгляду гор не спазнаў.
Ды дзе там, сам цар да Каўказа
Па месяцы цэлым скакаў.

А сёння, як глянеш, не тое, —
Жыццё несутрымна бяжыць,
Народзіцца толькі малое,
А ўжо на машыне сядзіць.

Далей заглядае ўжо вока,
Адлегласці іншы памер,

Ляснік

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Лясы з дрымотнай цішынёй,
Як модныя бары, —
З двухстволкай-тулкай за спіной
Ідзе ляснік стары.

З лясамі ўлетку і ўзіму
Ён рады размаўляць:
Дзе сцежка — вулачка яму,
Прагаліна дзе — пляц.

Куды ні пойдзеш — звонкі шлях,
Усюды спеў гучыць,
Гудуць шырокія ў плячах
Дубы, як мудрацы.

Да іх асін падбегла шмат,
Баўтлівых цераз край,
На ўзгор

На Палессі гоман, гоман...

Яшчэ не ацэнена

Разгудзелася балота,
Зашумелі чараціны,
Узяліся за работу
Экскаватары, машыны!..

Хто рыдлёўкай маша ўдала,
Хто карчы з-пад багны рые...
Роўна ложацца каналы,
Быццам стужкі люстраныя.

На Палессі гоман, гоман...

Гул нястрыманы, бясконцы,
Трактары за трактарамі, —
Скібы тлустыя пад сонцам
Рассцілаюцца радамі.

Што дзятлы, клююць сякеры,
Пілы песні заспявалі,

Петразаводск

Сярэдняя: 4.4 (8 галасоў)

Анега-возера дыміцца,
Стары-стары пятроўскі сад,
Карэла-фінская сталіца,
Савецкай поўначы краса.

Здалёку бор пяшчотай туліць
I навявае казкі-сны...
Між светлых плошчаў,
Новых вуліц
Сляды даўнейшага відны.

Калі Анегі сіняй воды
Кране
Усходняя зара,
Чутны дзяржавінскія оды
I крокі мужнага Пятра.

Ды з тых часоў змяніўся горад,
Ён уздымаўся
З году ў год —

Калгасны мельнік

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Ёсць у нас такія людзі,
Да якіх заўжды
Пашана.
Камандзір разведкі Горны
Слаўны быў між партызанаў.

Ад Барысава да Оршы
Ў кожнай вёсцы,
Кожнай хаце
Паважалі камандзіра
Ад старога да дзіцяці.

Біў ён ворагаў няшчадна
Колькі моцы,
Колькі сілы,
Ды нямецкая блакада
Камандзіра падкасіла.

На Берлін франты ўзняліся,
I яго хлапцы,
Вядома.
Цяжка ў гэткую часіну

Мая айчына

Яшчэ не ацэнена

Мая айчына —
Поле, нівы,
Над Нёманам зялёны гай,
Прыгожы Брэст і Мінск шумлівы —
Ўся Беларусь ад краю ў край.

Люблю яе бары, азёры...
Ды як бы іх ні шанаваў,
Калі б не знаў другіх прастораў, —
Напэўна б я засумаваў.

Я палюбіў навечна,
Шчыра
Алтай, Палтаўшчыну і Крым...
Ад Ленінграда да Паміра,
Радзіма, ў сэрцы ты маім!

Скарб

Сярэдняя: 4.8 (4 галасоў)

Балота без краю,
Куп'ё, багавінне...
Драбнюткія сосны
Застыглі ў маркоце...
Сказалі калісьці
Дзяды мне, хлапчыне,
Што ходзяць начамі
Агні на балоце.

Сказалі, што з нетраў,
З глыбокіх аконцаў,
Увысь уздымаецца
Бляск нястрыманы,
Што гэта, няйначай,
Як свецяць чырвонцы,
Што недзе ў бяздонні
Ёсць скарб захаваны.

Падрос я.
Тым скарбам цікавіўся многа.
Не раз я начамі,