Я музыку люблю і песні.
Пачую, сэрца не суняць.
А музыку вы чулі ў лесе,
Якую не з чым і зраўняць?

Арганаў шмат непараўнаных,
Паслухаеш — аж храм гудзе.
Але, відаць, такіх арганаў
Не знойдзеш — свет прайдзі — нідзе.

Наш лес. Унікнуць толькі трэба —
Спяваючы, сасна расце.
А чулі вы — спявае неба?
А так, што месяц аж цвіце.

А чулі вы, як дуб наўкола,
Здаецца, басам загудзе?
А чулі папараці голас,
Які за вамі ўслед ідзе?

А як на ўсходзе дня рабіна
Так завядзе, нібы гусляр,
А ёй шархоткамі асіна
Падсыпле, ажно кіне ў жар?

Салоўка возьме — сэрцу люба,
А шпак — заштатны тэнарок,
А дзяцел той як грукне ў бубен —
Здаецца, дрэвы йдуць у скок.

Часамі ледзь уловіш вухам
Паміж лістоў ты спеў жучка.
А чулі вы, як плача муха
У злых абдымках павука?

Што ж, песня сумная такая,
Ды ўцеху нам усім нясе,
Што ў лесе ўсё як ёсць спявае
Хвалу жыццю, хвалу красе!