Анега-возера дыміцца,
Стары-стары пятроўскі сад,
Карэла-фінская сталіца,
Савецкай поўначы краса.

Здалёку бор пяшчотай туліць
I навявае казкі-сны...
Між светлых плошчаў,
Новых вуліц
Сляды даўнейшага відны.

Калі Анегі сіняй воды
Кране
Усходняя зара,
Чутны дзяржавінскія оды
I крокі мужнага Пятра.

Ды з тых часоў змяніўся горад,
Ён уздымаўся
З году ў год —
Расправіў плечы, быццам волат,
Пад неба самае завод.

А колькі вуліц там прыгожых,
Праспекта добрага
Шырэй;
Відна карэльская бяроза
Ў аправе вокнаў і дзвярэй.

Ўсюды ў гомане рабочым
Сталіца шырыцца яшчэ,
Яна ад раніцы
Да ночы
Пад гукі кантэле расце.