Мінск — сталіца роднае краіны,
Адышлі пакутныя часіны,
Да цябе шляхі ўсе і пуціны,
Мы цябе падымем з-пад руінаў.

Многа знёс ты катавання, болю,
Знёс усё, і вораг не падолеў.
Ты, як волат, пастаяў за волю,
Ты нам любы сёння, як ніколі!

Родны горад! Нашае багацце!
Мы хвіліны дарма не патрацім,
Мы сваёй не пашкадуем працы —
Адбудуем светлыя палацы!

На тваіх узгорках і на долах
Адбудуем фабрыкі і школы,
Каб, як толькі занімаўся золак,
Ты ўставаў магутны і вясёлы.

Каб раслі кварталы, як жывыя,
Каб фантаны білі люстраныя,
Каб шумелі паркі маладыя,
Каб звінелі песні агнявыя!

Горад наш! Пражыў ты ліхалецце,
Горад наш! Ты — нашае бяссмерце,
Узрастай на радасць нам і дзецям
I шумі ты славаю па свеце!

Адбудуем горад свой вячысты,
Каб сказалі ўсе нам урачыста,
Як мы мужна ворага пабілі
I красу-сталіцу аднавілі!