Адпачынак прыйшоў.
Цешуся шчаслівы
I ў свой кут, да бацькоў,
Прыязджаю ў жніва.

Уваходжу я ў дом.
Здзіўлена гляджу я —
На сцяне, пад акном,
Серп стары сумуе.

Што ж ты, серп, спіш, як пан,
Годзе спаць, даволі!..
Адгукнуўся камбайн
Мне аднекуль з поля.

У яго між жытоў
Лепш, відаць, з упраўкай;
Значыць, серп адышоў,
Як стары, ў адстаўку.

Слухай, серп, галавы
Не хілі заўчасне,
Ты, як помнік жывы,
Варты добрай песні,

Мужыку-бедаку
Быў ты другам гожым,
Колькі ты на вяку
Паспяваў са збожжам.

Каб згінаць да сябе,
Колькі меў ты сілы,
Ды й красуні цябе
На плячах насілі.

Да хацін з паласы
Як пачнуць збірацца.
Паглядзіш — ля касы
Месячык, няйначай.

Запяюць ад душы,
Гэтак люба стане...
Што там, серп, ні кажы,
Быў ты у пашане.

Ты — брат молату, серп,
Родны, не стрыечны,
Аб’ядноўвае герб
З ім цябе навечна.

Хай машыны ў палях
Сёння робяць справу,
Ты прайшоў слаўны шлях.
Адпачні са славай.