Здавалася, што сонца звонка
Ўзляцела ўвысь, дзень рос і рос,
Калі стаяла скрозь гамонка
Касілак і танклявых кос.

Няма тых дзён, ад сонца п’яных,
Што працаю гулі вакол.
Нібы шаломы веліканы,
Стагі паставілі на дол.