Зямля мая! Ты не старая,
Ляціш ля сонца маладой.
Я ад цябе ўзышоў, я знаю.
Мільёны продкаў прада мной.

Без ліку скарбаў ты хаваеш,
Дый я ўзбагачаны жыццём.
Што маеш ты, усё я маю,
Яшчэ мацней душы святлом.

Я чалавек малы-вялікі,
Ды раз мне дадзена пажыць,
Ты не спяшай да долу клікаць,
Гатоў табе яшчэ служыць.

Усё мой розум пераможа,
Сусвет быць згодным навучу,
Зраблю цябе
найбольш прыгожай,
З другімі светамі злучу.

Тваёй выключнай пекнатою
Захопіцца увесь Сусвет,
Бо ты дагэтуль сіратою
Адна жыла паміж планет.

Я — чалавек, гляджу цвяроза,
Я адхілю праявы зла,
Я адганю усе пагрозы,
Каб ты заўжды жывой была.

Я ўвесь у пошуках гарачых,
Дык не спяшай мяне ты зваць,
Цябе я маладою бачу,
Ты будзеш многа нараджаць!